| Fråga   | Svar   | 
        
        | börja lära sig |  |   Merkantylizm->klasyczna ekonomia->ekonomia dobrobytu->neoliberalizm/gospodarka rynkowa  |  |  | 
| börja lära sig |  |  |  |  | 
| börja lära sig |  |   Źródłem bogactwa jest posiadanie kruszcu, państwa są w nieustannej konkurencji, wprowadzono cła wewnętrzne, europa zachodnia-> przemysł, wschodnia->rolnictwo-spożywka  |  |  | 
| börja lära sig |  |  |  |  | 
| börja lära sig |  |   Panowanie przyrody, odkrywanie zasad porządku przyrodniczego i społecznego, rolnictwo źródłem bogactwa, zakaz interwencji państwa w gospodarkę  |  |  | 
|  börja lära sig Zasady porządku naturalnego  |  |   Głównym motywem działalności człowieka jest interes osobisty, celem kształtowania jak najlepiej swojego losu, bez krzywdzenia innych  |  |  | 
|  börja lära sig Czym jest porządek pozytywny  |  |   zwracanie uwagi na interes innych  |  |  | 
|  börja lära sig Filary porządku naturalnego (wolności)  |  |   Wolność osobista, wolność gospodarcza, własność prywatna  |  |  | 
|  börja lära sig Źródła bogactwa w porządku naturalnym  |  |   Praca i ziemia, przywóz surowców z obcych krajów jest szkodliwy  |  |  | 
|  börja lära sig Przedstawiciele ekonomii klasycznej  |  |   Adam Smith, David Ricardo  |  |  | 
| börja lära sig |  |   teoria kosztu pracy, teoria dysponowania pracą  |  |  | 
| börja lära sig |  |   cena dobra (wartość wymienna) jest wyznaczona przez ilość pracy niezbędną do wytworzenia tego dobra.  |  |  | 
|  börja lära sig Teoria dysponowania pracą  |  |   cena dobra zależy od czasu pracy, jakim pozwala rozporządzać dane dobro.  |  |  | 
| börja lära sig |  |  |  |  | 
| börja lära sig |  |   cena długookresowa (neutralna) dobra jest prostą sumą wynagrodzeń wypłaconych czynnikom produkcji. Na cenę naturalną składają się zatem: płaca, jako wynagrodzenie pracy; zysk, jako wynagrodzenie kapitału, renta, jako wynagrodzenie ziemi.  |  |  | 
|  börja lära sig Teoria wartości D. Ricardo  |  |   Wartość dobra zależy od ilości pracy niezbędnej do jego wytworzenia a nie od wypłaconego czynnikom produkcji wynagrodzenia.  |  |  | 
|  börja lära sig Ekonomia poklasyczna przedstawiciele  |  |  |  |  | 
|  börja lära sig Kierunek subiektywno-marginalistyczny przedstawiciele  |  |  |  |  | 
| börja lära sig |  |   Psychologia jednostek jest podstawą wyjaśniania zjawisk społecznych, dlatego twierdzenia a zbiorowych zjawiskach społecznych należy redukować do twierdzeń o zachowaniu jednostek.  |  |  | 
| börja lära sig |  |   Badał powiązania trzech rynków (pracy, dóbr i pieniądza) w skali makroekonomicznej. Zmienną łączącą te rynki jest stopa procentowa.  |  |  | 
|  börja lära sig Naczelny przedstawiciel monetaryzmu  |  |  |  |  | 
| börja lära sig |  |   Podaż pieniądza jest głównym czynnikiem wpływającym na zmiany nominalnego produktu krajowego brutto (PKB)  |  |  | 
|  börja lära sig Przedstawiciele ekonomii dobrobytu  |  |  |  |  | 
|  börja lära sig Ekonomika instytucjonalna  |  |   za punkt odniesienia w poznawaniu i wyjaśnianiu procesów gospodarczych przyjmuje instytucję, jako pewien wzorzec wykształcony przez zbiorowość społeczną.  |  |  | 
|  börja lära sig Człowiek instytucjonalny – Homo institutius  |  |   centralny obiekt badawczy instytucjonalizmu i próba opisania jego bytu przy pomocy różnych instytucji, będących realnymi produktami ewolucji społecznej.  |  |  | 
|  börja lära sig Środowisko instytucjonalne  |  |   zbiór wartości, norm formalnych i nieformalnych, które wpływają na relacje bodźców (użyteczności, moralności, uczucia i przymusu) w prowadzonej działalności i które warunkują osiągnięcie minimalnej zgody uczestników współdziałania.  |  |  | 
| börja lära sig |  |   U jej podstaw leży założenie, że ludzie nie są racjonalni, nie tylko w życiu osobistym, ale również w biznesie (w tym podczas podejmowania decyzji inwestycyjnych, np. na giełdach). Tłumaczy decyzje ekonomiczne w oparciu o psychologię  |  |  | 
| börja lära sig |  |   jest to matematyczna teoria rozwiązywania sytuacji konfliktowych bądź współpracy, w których wynik uzyskany przez jedną osobę zależy on decyzji podjętych przez innych. Teorię tę po raz pierwszy opracowali John von Neuman i Oskar Morgenstern.  |  |  |