Moja lekcja

Teoria mózgu

Głosi, że mózg jest źródłem zachowania

Teoria neuronalna

Zaklada, że jednostką struktury i funkcji mózgu jest neruon

Serce początek

Początkowo to serce było uważane za centrum zarządzania. Mózg między innymi był uważany za organ chłodzący(Arystoteles)

Andreas Vesalius, Wesaliusz

renesansowy lekarz, który zrewolucjonizował naukę biologii i praktykę medyczną dzięki dokladnemu opisowi anatomii ludzkiego ciała. Stworzył De Humani Corporis Fabrica libri Septem. Uważany za Twórcę nowoczesnej anatomii człowieka

De Humani Corporis Fabrica Libri Septem

O Budowie ciała ludzkiego w siedmiu księgach. Uważane za jedną z najbardziej wpływowych ksiazek o anatomii człowieka

Trzy klasyczne teorie

mentalizm, dualizm, materializm

Mentalizm

Umysł danej osoby jest odpowiedzialny za zachowanie. Wiele terminów(percepcja, uwaga, wyobrania, emocjke, pamiec, wola ma swpje zrodla w mentalizmie.

Dualizm

Stanowisko Kartezjusza, że umysł i ciało są oddziene, ale mogą wchodzić w interakcje. Kartezjusz sugerował, że obie substancje stykaja się w szyszynce

Materializm

Zachowanie można w pełni uzasadnić działaniem układu nerwowego. Darwin i Wallace

Frenologia

Ogólna teoria sugerująca, ze różne części mózgu maja rózne funkcje. Gall i Spurzheim. Wg teorii kształt czaszki też miał znaczenie

Lokalizacja Funkcji

Teoria, zgodnie z która różne obszary mózgu pelnią rózne funkcje.

Postulaty Frenologii

Lokalizacyjny(słuszny) i Odczytywanie na podstawie ksztaltu czaszki wielkosci mozgu czy funkcji psychicznych

Paul Broca

Francuski lekarz, anatom i antropolog, założyciel Towarzystwa Antropologicznego w Paryżu

Orodek Broki

Zlokalizowany w trzecim zakręcie płata czołowego po lewej stronie mózgu. Odpowiedzialny za mowę

Afazja Broki

Zespół chorobowy bedacy wynikiem uszkodzenia ośrodka Broci

Carl Vernicke

Niemiecki lekarz, anatom, psychiatra i neuropatolog, w 1874r. zapropoował pierwszy model wytwarzania języka przez mózg

Afazja płata skroniowego/płynna/ Wernickego

Syndrom w którym osoba chora może mówić płynnie ale bez większego sensu(mogli słyucześc ale nie mogli zrozumieć ani tego powtórzyć).

Obszar Wernickego

Znajduje się w tylnej części zakrętu skroniowego górnego płata skroniowego kory mózgu.

Pojęcie dyskoneksji

Dochodzi do przerwania połączenia między danymi obszarami mózgu bez ich uszkodzenia, co może powodować np zaburzenia mowy w których chory np mówi ale kompletnie bez sensu. Zakłada, że złożone zachowania są budowane z elementów składowych.

Co to jest connectome/konektom?

Jest to przykład podejścia sieciowego, mapy połączeń neuronowych w mózgu. Umysł i mózg jako sieć.

Czym są współczesne badania nad connectome?

Opracowanie nowych sposobów opisywania związku między sktrukturą mózgu(konektomem) a funkcją(poznaniem i zachowaniem). Human Connectome Project.

Human Connectome Prject

2010r. PróbaOdwzorowaniaWzrocaPołączeńWLudzkimMózguWSkaliMakro-milimterowej(nie na poziomie mikro cz poszczególnych synaps). Techniki MRI, które mierzą łącznośćStrukturalną(WłóknaIstotyBiałej) IFunkcjonalną(SkorelowaneWzorceAktywnościMózguMiedzyRegionami)

Współczynnik Encefalizacji(Encephalization Quotient, EQ)

Porównuje wielkośc masy mózgu z wielkością przewidzianą na podstawie masy ciała. Wskazuje, ile razy większy lub mniejsy jest przeciętny mózg osobnika danego gatunku od zwierzecia typowych rozmiarów

Ile mamy neuronów?

Aktualne szacunki ok. 86miliardów w centralnym układzie nerwowym.

Gdzie ile neuronów?

W korze mózgowej i ośrodkach z nią zwiazanych ok. 16 miliardów, w móżdżku ok. 69 miliardów, w rdzeniu kręgowym ok 1miliarda

Jan Evangelista Purkini

Czeski anotom i fizjolog. Twórca(1839) pierwszego na świecie wWydziału Fizjologii. W 1837r. odkrył i opisał komórkę móżdżku(komórka Purkinjego)

Komórka Purkinjego

typ neuronów GABA-ergicznych[1] kory móżdżku. Obok komórek Betza należą do największych neuronów występujących w mózgu człowieka

Santiago Ramon Cajal

Hiszpański histolog, neuronatom i patolog, zajmował się badaniami nad mikroskopijną strukturą mózgu

Potencjał spoczynkowy

To różnica w ładunku elektrycznym między dwoma stronami błony plazmatycznej nieaktywnego neuronu(przeciętnie ok. -65mV) Wnętrze naładowane ujemnie - duże stężenie jonów białkowych o ujemnym ładunku

Potencjał czynnościowy

Krótkotrwałe odwrócenie potencjału spoczynkowego w wyniku pobudzenia. Polega na gwałtownej depolaryzacji(zmniejszanie ujemnego potencjału), a następnie repolaryzacji. Faza depolaryzacji i repolaryzacji(iglica) trwa nie więcej niż 1ms.

Potencjały postsynaptyczne

Postsynaptyczny potencjał pobudzający(EPSP, excitatory postynaptic potencial) i Postsynaptycznya Potencjał Hamujący(IPSP, inhibitory postsynaptic potential)

Postsynaptyczny potencjał pobudzający(epsp, excitary postysnaptic potential)

Lokalna depolaryzacja, która nie jest wystarczająca do wywołania potencjału czynnościowego. Jest zdarzeniem podprogowym, które wygasa z czasem, a jego siła slabnie wraz z rozchodzeniem się po błonie

Postsynaptyczny potencjał hamujący

Lokalna hiperpolaryzacja, która zmniejsza prawdopodobieństwo wywołania potencjału czynnościowego.

Funkcje IPSP i EPSP

Jedynie modyfikują czynność spontaniczną neuronów. Im więcej EPSP, tym większe prawdopodobieństwo powstania potenciały czynnościowego; im więcej IPSP tym mniejsze

Synapsy elektryczne 1.

Występują połączenia szczelinowe pomiędzy sąsiednimi neuronami łączące cytoplazmę dwóch komórek. Pobudzenie między neuronami szerzy się elektrotonicznie(zmiany potencjału elektrycznego w jednym neuronie wywołują podobne zmiany w drugim).

Synapsy elektryczne 2.

Występują głównie u zwierząt bezkręgowych a u kręgowców w nielicznych strukturach jak siatkówka oka. Zaletą jest duża szybkość przekazywania sygnałów, wadą mała podatność na czynniki modulujące

Synapy chemiczne 1.

Neurony są całkowicie oddzielone od siebie szczeliną synaptyczną. Dominują w układzie nerwowym kręgowców; potencjał czynnościowy jednego neruonu jest przekazywany do drugiego za pomocą związków chemicznych(transmisja synaptyczna).

Egzocytoza

Proces uwalniania neuroprzekaźnika do szczeliny synaptycznej

Transmisja Synaptyczna(1-3)

1. Potencjał czynnościowy dociera do błony presynaptycznej; 2. Depolaryzacja powoduje napływ jonów wapnia do wnętrza komórki; 3. Napływ jonów wapnia powowduje egzocytozę;

Transmisja Synaptyczna 4

4. Cząsteczki neuroprzekaźnika przyłączają się do receptorów na błonie postsynaptycznej, powodują otwieranie się kanałów jonowych i inicjują powstawanie pobudzających(EPSP) lub hamujących(IPSP) potencjałów postsynaptycznych

Transmisja Synaptyczna 5-6a

5. EPSP lub IPSP rozprzestrzeniają się po dendrytach i ciele komórki nerwowej; 6a. Enzymy powodują przekształcanie nadmiarowych cząsteczek nauroprzekaźnika w substancje nieaktywne lub 6b.

Transmisja Synaptyczna 6b

6b. dochodzi do wychwytu zwrotnego tych cząsteczek w celu ich ponownego wykorzystania

Transmisja Synaptyczna 7.

7. Inne cząsteczki neuroprzekaźnika przyłączają się do autoreceptorów w błonie presynaptycznej